Java!

Hallo mensjes,

Maar weer een berichtje van mij. Heb een korte week doorgebracht in het echte Indonesie, het is in iedergeval niet te vergelijken met Bali!
Woensdagavond zijn Tresa en ik vertrokken vanaf Denpansar, hoofdstad Bali. De reis begon gelijk al goed, want bij het station werden we belaagd door 10 Balinesen. We wilden gewoon de taxi chauffeur betalen en ze trokken gewoon de deuren al open, vervolgens trok ik natuurlijk de deuren weer dicht. Zij met de neuzen tegen de raam aan. Het moet natuurlijk niet gekker worden.. Jammer genoeg moesten we uiteindelijk de taxi uit, dat was dus bijna niet te doen. Tickets hadden we gelukkig al, we hebben ze geprobeert te negeren, maar dat was in dit geval erg moeilijk.
Toen begon onze reis, 10 uur in de bus, best lang! Ze hadden ons een warme maaltijd belooft, had wel verwacht dat we die rond negen uur zouden krijgen, nee hoor half twee 's nachts. Had tegen elf uur zo'n honger dat ik een zak chips heb gekocht en die leeg heb gegeten! Toen had ik rond die tijd natuurlijk geen honger meer, maaar wat een tijdstip!
Onze eerste dag hebben we in Surabaya rondgebracht, we hebben echt geen enkele toerist gezien! We waren terecht gekomen in het echte Indonesie. De stad was erg armoedig,er was geen fatsoenlijk restaurant te vinden en overal werd er naar ons geroepen. We hebben 1,5 uur rond gereden in een fiets taxi, dat was wel heel erg leuk, zo kreeg je een goed overzicht van het dagelijkse leven van de lokale mensen hier! Westerse invloeden waren er wel, overal zijn er super grote warenhuizen en dat is ook de enige plek waar je fatsoenlijk eten kan krijgen. Een guesthouse hadden we trouwens wel heel snel gevonden en die was opzich wel prima, alleen douche ontbrak.. 's Avonds waren we een beetje verdwaald en toen heb ik weer vier of vijf ratten zien voorbijkomen, ieeeehhww. Toch begin ik er een beetje gewend aan te raken!Natuurlijk kon niemand ons helpen de weg terug te vinden, gelukkig hadden we na een beetje rondzoeken ons guesthouse toch weer gevonden!
Surabaya was meer een tussenstop om door te reizen naar de vulkaan, en een dag was ook echt genoeg! De volgende morgen hebben we erg veel moeite moeten doen om bij het station te komen, behalve de manager spreekt niemand een woord engels bij het guesthouse en de manager had ons aangeraden om een taxi te nemen voor een goedkope prijs. Nou op die dag zelf was de manager natuurlijk afwezig en de rest spreek geen Engels. Leg dat maar eens uit, nou op een gegeven moment werden we er zo zat van dat we maar op ons eigen houtje geprobeert hebben om weer een bus te pakken naar het station. Wat een frustraties.. Gelukkig was er deze keer wel een aardige lokaal iemand die ons de weg heeft gewijst!
De mensen in Java zijn erg arm er zijn zoveel jonge jongens en meisjes die geld proberen te krijgen door te gaan zingen en gitaar spelen in de bus. Dat wist ik toen nog niet, dus in de eerste lokale bus die we namen was er natuurlijk ook een jongen die dat deed. Maar deze kon echt heel mooi zingen en gitaar spelen en hij zong ook echt voor 15 minuten. Ik was helemaal onder de indruk en heb hem best veel geld gegeven.. Maar daarna heb ik nog wel 20 andere muzikanten zien voorbijkomen in Java en het was allemaal even verschrikkelijk. Ben blij dat ik op z'n minst één goeie muzikant heb gehoord! Daarna hebben we de bus gepakt naar Bromo. We moesten twee tussen stops maken waar niemand ons over had verteld, de eerste was snel gemaakt, maar de tweede jah hoe kan het ook anders ging weer eens ging vanalles mis. De chauffeur in het eerste busje zei dat we hem geld moesten betalen en daarna niet meer.. Dit vertrouwde ik al niet echt, maar goed domme wij hebben hem geld gegeven... Vervolgens stapte we het tweede busje in wilden ze een heel groot bedrag van ons! Wat was ik kwaad die ene kerel met ons geld vandoor en de volgende vraagt nog twee keer zoveel.. Dat is nog niet het enige, het busje waar we inzaten was stuk! Dus eigenlijk konden we niet verder.. Heb een hoop stennis geschopt om de prijs, als je in Thailand kwaad wordt heb je een probleem, want dan wordt de politie bijgehaald en dan heb je nog een groter probleem. Als je in Indonesie kwaad wordt heb ik het gevoel dat je meer wordt gerespecteert.. dus toen gingen ze al heel snel omlaag met de prijs. Maar jah we hadden nog niks want het busje was stuk! Toen wilden ze ons wel met scooters heen brengen, twee uur achterop een scooter zagen wij niet echt zitten.. Gelukkig kwam er weer een busje voorbij en daar konden we wel mee voor een normale prijs, maar ik was weer terecht gekomen in Laos. Helemaal opgepropt, knieen in je gezicht.. Maar goed 1,5 uur later kwamen we gelukkig wel aan in het koude bergachtige dorpje. Al gauw vonden we goedkoop en gezellige accommodatie, met heel goed eten! Hier waren ook iets meer toeristen. Het was er echt super koud en ben blij dat ik van te voren de Lonely Planet had bijgepakt, dat ik wist dat ik winterkleren moest meenemen.. Tresa was mij daar ook heel dankbaar voor.. Voor de rest was de natuur wel heel erg mooi, maar vond het niet echt heel spectaculair. Beetje te vergelijken met de bergen van Oost-Europa.. Ben niet echt een bergwandelaar haha..
De volgende dag zijn we om vier uur vertrokken op weg naar de vulkaan! We zaten samen met een jongen uit Nederland en Oostenrijk en nog twee andere mensen in de djeep. Had eigenlijk verwacht dat ik twee uur moest lopen om naar de view point te gaan, maar dat was 10 minuten haha..
Nou daar waren echt honderden toeristen vraag me af waar ze allemaal vandaan kwamen, want zoveel waren er niet in ons dorpje. En zoveel dorpjes er om heen had je niet! Waren zoveel mensen dat ik niet eens fatsoenlijk foto's kan maken van de zonsopgang, dus wij stonden helemaal aan de rechter kant om de vulkanen te zien. Hebben gelukkig wel hele mooi foto's gemaakt, we zijn daar een uur gebleven en zijn toen naar de volgende vulkaan gegaan. Je kon of kiezen om helemaal omhoog te lopen of te paard te gaan. We dachten in het begin van dat doen we wel even, maar zijn heel snel maar op een paard geklommen!! Eindelijk weer eens op een paard, paardrijden in Bali is er ook nog steeds niet van gekomen. Volgens mij mag je ook alleen maar stapvoets gaan. Mis het af en toe wel hoor paardrijden.
Voordat ik afdwaal, wat een overweldigende natuur!! Geweldig, gevoel dat ik in een soor dessert/ woenstijn was beland. Super mooi! Vond het eigenlijk nog mooier dan de vulkaan zelf, want die was eigenlijk van binnen in vol met viezigheid en iedereen gooit gewoon rotzooi daarin! Wat een vervuiling van de natuur. De foto's zijn binnenkort wel te zien, maar die spreken voor zich zelf!
Voor de rest is er niet zoveel in Bromo te beleven, dus dezelfde dag zijn we samen met een Nederlandse jongen op weg gegaan naar Yogakarta.
Hij had al een ticket en had naar de reisbureau gebeld voor twee extra. Daar aangekomen zijn ze opeens dat de bus een uur later vertrok, maar dat ze ook een mini busje voor ons konden regelen voor een euro p.p meer. Nou dit busje was echt van alle gemakken voorzien, met z'n drieen konden we gewoon helemaal naar achterin liggen. Er was een dvd speler, airco, was gewoon super lux! Een ander voordeel zo'n busje gaat veel sneller dan een gewone bus, nou ja zoals ik al snel door had in Indonesie rijden ze niet normaal, heb dus maar mijn ogen dicht gedaan en maar net gedaan of ik niks zag.
Hoe ze daar rijden is echt niet normaal!
Anyways, die avond zijn we in Yogakarta aangekomen en hebben we met z'n drieen besloten dat we nu wel een luxere accommodatie hebben verdient, na alle guesthouses zonder fatsoenlijke douches en koud water..
Die hadden we gelukkig al snel gevonden.. Ook in Yogakarta was bijna geen toerist te vinden.. De eerste dag hebben we stad tour gedaan, dat was eigenlijk een grote teleurstelling. De lonely planet raad verschillende dingen aan, maar ze zijn allemaal even saai. Daarnaast zijn alle lokale mensen allemaal even irri, geen een is oprecht en ze geven je allemaal de verkeerde informatie of verwijzen je naar art centres die nep dingen verkopen. We zijn die dag wel naar een studenten art centre geweest, die 'echte katoenen doeken' verkopen.. Was wel interessant om te zien hoe ze dat maakten. Voor de rest was die dag vrij saai.
De volgende dag was alweer ons laatste dag, aangezien Tresa alweer naar Bali moest om haar vliegtuig te halen. Zat nog wel te twijfelen om nog naar Jakarta te gaan, de hoofdstad van Indonesie, maar dat moet ook niet heel erg bijzonder zijn.. Aangezien er ook zo weinig toeristen zijn had ik er ook niet zoveel zin in. De volgende dag hebben we 1,5 uur van Yogakarta vandaan een tempel bezocht dat erg indrukwekkend moest zijn. Vergelijkbaar met Angkor Wat in Cambodia.. Het was idd heel erg mooi, maar ipv dat de tempel de toeristische attractie was, waren wij eigenlijk de attractie. Hoeveel kinderen en oude mensen (!) niet naar ons toegekomen zijn om een foto te nemen, ongelofelijk! Daarnaast hebben al die kinderen een schoolopdracht om ons in het Engels te interviewen, natuurlijk heel goed dat zij Engels leren, maar na de 10de interview heb ik vriendelijk geweigert.
Ook hier waren eigenlijk heel weinig toeristen.. Dit was onze laatste stop, we wilden nog een andere tempel zien maar daar was geen tijd meer voor! Hier hebben we afscheid genomen van Hugo en zijn we naar het treinstation gegaan om terug te gaan naar Bali.
Deze busreis was 18 uur lang en was echt blij dat we weer terug waren!
Nu ben ik weer in het vertrouwde Bali... en ga mijn laatste 2 weken spenderen aan surfen en het laatste weekend ga ik naar Lombok, waar ik hoogwaarschijnlijk ga duiken. Ben heel benieuwd, weer een hele nieuwe ervaring!!
Nou mensjes over 2 weken ben ik echt weer in Nederland, maar niet voor heel lang. Daarvoor zal ik de meeste van jullie in Augustus zien.
Tot die tijd hou ik jullie nog wel op de hoogte van mijn belevenissen hier.

Liefs Judith