La primera semana!

Na één week Colombia is het maar eens tijd voor een reisverslag dacht ik zo!

Ik ben nu sinds twee uurtjes in Cartagena, de stad waar ik een maand Spaans ga leren. Ik heb nu twee plaatsen achter mij gelaten de hoofdstad Bogota en de outdoor bestemming San Gil.

Voordat ik ga vertellen over mijn reis, iets meer info over Colombia!

Wist je dat?:
- De Colombianen super vriendelijk zijn?
- Ze wel als gekken rijden (maar dat ben ik ook wel een beetje gewend vanuit mijn reizen in Azie)
- Ik hier tussen iets heel belangrijks wilde neerzetten, maar ik het totaal vergeten ben. (misschien volgende reisverslag)
- Ik zojuist eindelijk weer een echte cocosnoot met cocoswater en cocosvlees heb kunnen drinken en eten (zo erg gemist in NL!)?

Zal ik bij het begin beginnen?

De reis vanuit NL naar Dusseldorf ging nog goed. Eigenlijk waren mama en ik veel te vroeg op het vliegveld. We konden nog even rustig een broodje en wat drinken nemen.

Ook tijdens de reis vanuit Dusseldorf en Madrid waren er geen problemen. Toen ik in Madrid landde dacht ik ook dacht ik alle tijd van de wereld had. Ook dacht ik dat het vliegveld van Madrid niet zo heel groot zou zijn... Dus ben ik rustig naar de wc gegaan en op mijn dooie gemakje ging ik ook naar de gate. Wat ik niet wist is dat het een hele reis was om aan de goede kant van het vliegveld te komen. Ik ook nog een speciale trein moest nemen. Toen ik zag dat het 25 minuten duurde om daar te komen, ik het iets benauwder kreeg..

Vervolgens ik de rij zag voor de duane en nog 40 minuten op de klok had. Ik had geen idee of de vertrekhal vlakbij zou zijn of toch nog heel ver!

Na een kwartier in de rij te hebben gestaan en net 2 meter verder gekomen te zijn, zag ik in mijn ooghoek dat er ook een rij was voor mensen die minder dan 30 minuten boarding time hadden. Na wikken en wegen ben ik toen 30 minuten voor boarding tijd, maar in de andere rij gesprongen (was de helft opgeschoten). Dat ging gelukkig wel heel snel.. Ik heb het toen maar op het rennen gezet. Vervolgens waren ze dat stuk ook nog aan het verbouwen. Gelukkig zag ik een bord staan, waar ik nou precies naar toe moest en ook stond er voor mijn vlucht ´last call´ Toen had ik het echt niet meer en ben ik er keihard heen gerend. Vervolgens ook nog een keer een extra rondje gerend (door de verbouwing) Er stond trouwens bij dat op mijn ticket 20 minuten ervoor ze al zouden sluiten. Na 10 minuten rennen, was ik precies 15 minuten ervoor en gelukkig waren er nog meer mensen die wat later waren... Ik had het gered!

Nou dat was het 1e gedeelte van mijn reis, ik was er echt van overtuigd dat ik het niet zou halen. Helemaal bezweet zat ik ook dan in het vliegtuig.

In de lonely planet had ik gelezen dat ik niet meer dan 20.000 Colombiaanse peso moest betalen voor de taxi naar het gebied waar mijn hostel was. Na heel veel gezeik en na aankomst probeerde ze me toch nog meer te betalen. Aanhouder wint en ik heb uiteindelijk 20.000 betaald.

Eenmaal in het hostel werd ik ook begroet door de ontzettende aardige Guillermo van het Colombian Dream Hostel. Je voelt je gelijk thuis daar. Ook ontmoette ik gelijk 2 hele aardige jongens uit Mexicaanse jongens. Met hun heb ik eerst wat gegeten in een restaurant.

De eerste 5 dagen kon ik ontzetten goed mijn Spaans in de praktijk brengen, aangezien ik alleen maar met Zuid Amerikanen en één jongen uit Griekenland optrok.

Bogota is ontzettend groot en druk en was super blij om zulke leuke mensen te leren kennen.

De eerste 4/5 dagen heb ik gebruik om allerlei verschillende dingen te zien (o.a. de kabelbaan & de zout kathedral). Eén dag zijn we met de groep ´s avonds naar het noordelijke gedeelte geweest om te stappen. Super gezellig, maar helaas niet veel party vibe! De laaste dag was het stappen in het zuidelijke district wel ontzettend leuk. Aangezien de Centraal en Zuid Amerikaanse mannen veel beter kunnen dansen dan de NL :) hele avond ontzettend leuk gedanst!

Oja ergens tussendoor zagen ik en Dimitri uit Griekenland nog een jongen op een motor door de lucht heen gaan. Hij werd namelijk aangereden door een auto. Geen idee wie er voorrang had. De jongen kwam er gelukkig goed vanaf... Dus altijd uitkijken hier voor het verkeer...

Na 4/5 dagen de hectiek van de Bogoto vond ik het tijd voor wat rustigers. In de Lonely Planet had ik gelezen dat San Gil (ten noorden van Bogota) een hele leuke plaats is om te bezoeken. Een klein stadje met vooral heel veel outdoor activiteiten.

Aangezien Guillermo van het hostel ontzettend aardig is, heeft hij me helemaal na de goede bushalte gebracht. Maar goed ook anders was ik zeker weten naar de verkeerde terminal gegaan.

Ook in San Gil heeft hij me gebeld of ik veilig was aangekomen.

Ik zal het verhaal verder niet heel langer ga houden, aangezien ik over 15 minuten ga eten met een Duits meisje.

Daar ben ik de eerste dag op pad geweest naar een waterval, dat was nog een heel avontuur, aangezien er totaal geen bordjes waren en bijna geen toeristen zijn. Gelukkig was er een heel lief wit hondje die mij de weg leidde (dacht ik). Ondertussen bracht hij mij helemaal naar boven door één of andere maisveld plantage. Ik op mijn slippers naar boven ging nog wel, maar toen ik er achter kwam dat het hondje mij toch echt de verkeerde kant heeft geleid, moest ik weer naar beneden. Met slippers geen aanrader, ben geloof ik wel 7x gevallen. Uiteindelijk kwam ik weer terug op de plek waar ik naar boven was gegaan en zag ik dat ik toch echt de verkeerde pad had gepakt! Uiteindelijk was het toen niet zo heel moeilijk om te vinden en was het ijskoude water toen wel heel lekker. De waterval was super mooi!

In San Gil vooral opgetrokken met mijn Kroatische reisbuddy Pavel. Het hostel was trouwens heel fijn, want het had ook nog een hot tub! En het stadje San Gil is echt een aanrader, alleen ´s avonds helaas niet zoveel te beleven. Tweede dag heb ik met Pavel Paragliding gedaan. Vond het wel leuk, maar helaas was de hoogte niet enorm, hoefde ik ook niet van een berg te rennen en werd op een gegeven moment ook nog misselijk van de hoeveelheid aan stunts.. Volgende x beter! Vannacht de bus genomen naar Cartagena.

Ben hier nu net en ben ook langs de Spaanse school gelopen. Morgen daar verzamelen.. Heb nu afgesproken dat ik een week in een gastfamilie ga. Als het bevalt blijf ik langer en anders in een hostel.

Mijn spaans gaat trouwens met sprongen vooruit, dus hopelijk blijf ik veel Zuid Amerikaanse mensen ontmoeten. In het andere hostel en het hostel waar ik nu zit, merk ik dat de meeste mensen Engels spreken.

Nou dit was het voor nu!

Un beso!!

Judith