Colombia del Norte!!

Vanuit het meeste zuidelijke puntje in Colombia, mijn laatste reisverslag van Colombia vooralsnog. Ik zal dit fantastische land gelukkig weer gaan bezoeken, als mama in Bogota aankomt, over ongeveer 5 weken zo uit mijn blote hoofd. Ik heb trouwens niet heel veel tijd om een verslag te typen, dus excuses voor de spelfouten bij voorbaat.


Waarom is Colombia zo fantastisch? Ten eerste de mensen, ze zijn super vriendelijk en daarnaast ook erg geinteresseerd. Normaal gesproken ervaar ik de taxi ritjes in het buitenland niet als erg plezierig. Maar in Colombia is dit juist tegen overgestelde. Iedereen is erg geinteresseerd en ze staan allemaal open voor een praatje. Het perfecte land om dan ook Spaans te leren.

De reden dat ik Thailand zo fijn vind als reisland, omdat het zo divers is in de landschap, cultuur en mooie stranden heeft. Dit zelfde geldt voor Colombia. De stranden zijn super mooi, maar de natuur en jungle ook! Kortom een alles in één land dus.. Oh ja daarnaast heb ik in Colombia niet het gevoel dat ik continue wordt opgelicht... Natuurlijk zal het vast wel en paar keer zijn voorgekomen dat ik meer betaald heb dan de lokale bevolking, maar over het algemeen zijn de Colombianen erg eerlijk.

Nu even wat meer over wat ik de laatste paar weken allemaal heb beleefd in Colombia. De carnaval, de vijfdaagse tour naar de Ciudad Perdida en Taganga.

Ten eerste de carnaval in Barranquila. Hier was ik behoorlijk nerveus over, aangezien ik in eerste instantie alleen een hotel geboekt had 25 km van de stad. Dit zelfs al geboekt had een aantal weken voordat ik op reis zou gaan naar Colombia. Nu hebben Dietmar (een Duitse jongen, klasgenoot van Babel) en ik geprobeerd om wat te vinden in Barranquilla. We hadden wat betaalbaars gevonden, maar dag later was het natuurlijk niet meer beschikbaar. Dus helaas moest ik het doen met een afstand en Dietmar met een onbetaalbare kamer in Barranquila.

Desondanks, viel het reizen van Puerto Colombia naar Barranquila allemaal erg mee. Overdag kon ik een bus nemen en ´s nachts de taxi. Het was alleen vreselijk moeilijk om in eerste instantie de goede bus te vinden in Barranquila naar Puerto Colombia. Gelukkig was een local zo vriendelijk om mij met de auto naar de goede bushalte te brengen.
Carnaval was uiteindelijk fantatisch! Het was erg moeilijk om de juiste plekken in de stad te vinden, maar als je er eenmaal was ging het dak er ook vanaf met poeder en schuim (dit zouden we ook moeten doen met Koningsdag) Omdat er gewaarschuwd werd dat er veel gestolen werd, had ik wel mijn camera meegenomen, maar een andere sim kaart in gedaan. Judith zou Judith ook niet zijn als haar camera niet gestolen zou zijn, maar uiteindelijk de sim kaart wel verliest. De super gave foto´s van de carnaval heb ik helaas niet meer. Dietmar had voor de zekerheid helemaal geen camera meegenomen. Het positieve is dat ik gelukkig al mijn andere foto´s nog wel heb en dit inmiddels heb gekopieerd naar mijn usb stick en verstopt in mijn backpack heb. In ieder geval de carnaval was super gaaf en heb echt een super gaaf feest gehad met de locals!

In Puerto Colombia heb ik een dag rust genomen van de carnaval, om vervolgens naar Santa Marta te gaan. Dit was voor mij de uitvalsbasis voor de tour Ciudad Perdida, Tayrona National Park en Taganga.

Ten eerste Ciudad Perdida, dit ligt midden in de jungle en wat volgens mij nog maar 40 jaar geleden is ondekt! Veel van mijn reisgenoten had ik ook al in het hostel in Santa Marta ontmoet en daarnaast bestond mijn groep uit 3 Belgische stellen. Best bijzonder, omdat ik weinig Belgen ben tegengekomen tijdens mijn reis. Ook niet veel Nederlanders trouwens, terwijl ik wel hoor dat ze er zijn.. Ik vond het heel vreemd om weer Nederlands te spreken, terwijl ik nog helemaal niet zo lang op reis ben.

De Ciudad Perdida tour was denk ik wel de meest heftige tour die ik gedaan heb (behalve de Kreta tour, weet je nog Martine) Natuurlijk was ik vergeten om mijn wandelschoenen (op aanraden van mama gekocht) in te lopen. De tweede dag had ik enorme blaren en dit mocht ik niet prikken van de gids. Anders zou het erger worden. Met als vervolg elke stap die een beetje stijl naar boven was enorme pijn had. Was dus wel afzien. Per dag moesten we ongeveer 6 uur wandelen. De natuur en de rivieren waren fantastisch, met als slagroom op de taart. De ´Ciudad Perduda´. Super gaaf om te zien, zie foto op facebook. Wat ik ook enorm gaaf aan de tour vond is dat je super veel lokale Indianen tegenkomt. De ´chief´ (hoofd van de stam) heeft daarbij een enorm verantwoordelijke rol wat ons werd verteld. Ik heb er 2 (en één in de stad) gezien. Eén in de ochtend, die echt enorm dronken was en alleen op de foto wilde in ruil voor een blikje bier... De tweede deed het iets genuanceerde en verstopte zich.... Omdat ik wat spullen moest pakken, betrapte ik hem ook met een blikje bier... Het grappige is dat ik Santa Marta, in de stad, ook één tegenkwam. Je kunt ze herkennen aan witte jurken en een een grote puntmuts op z´n hoofd. Deze was volgens mij de meest nuchtere die ik ben tegengekoen. Al met al, was de Ciudad Perdida echt een aanrader om te doen!

Vervolgens ben ik weer terug gegaan naar Santa Marta om naar de Tayrona National Park te gaan. Deze park staat bekend om zijn prachtige stranden en dit is ook echt zo... Er is één strand die echt het allermooist is. In Colombia noemen ze dit ´super delicioso´. Normaal gesproken betekent dit super lekker, maar in Colombia gebruiken ze dit ook als ze iets enorm gaaf vinden. Om daar te komen moet je ook behoorlijk wat kilometers afleggen. Bij de ingang van de park, kan je een bus nemen om de eerste gedeelte overbruggen. Omdat ik niet goed geluisterd had, vond ik dit overbodig... Ik dacht dat ik 1,5 uur moest lopen, uiteindelijk was dit meer dan 3 uur. Na de 4 daagse tour hadden mijn blaren en voeten wel wat rust nodig. Niet dus.. In totaal ben ik twee dagen in deze park geweest.

Toen vond ik het wel weer tijd voor Taganga.. Taganga is de party place to be. In deze plek had ik maandagnacht ook doorgebracht. Aangezien er de dag ervoor verkiezing was geweest, was er helaas niks open. Taganga is een soort van reunie met al je reisgenoten die je in het noorden van Colombia hebt leren kennen, inclusief de reisbegeleiding van Ciudad Perdida tour. De gids en kokkin (stel) en de vertaler wonen ook allemaal in Taganga. Super gezellig dus, vandaar dat ik nog een nacht in Taganga heb doorgebracht. Door de weeks zijn helaas de discotheken niet tot heel laat open. Maar de after party aan het strand is net zo leuk, daarnaast is de bier super goedkoop op straat en in de discotheken stukken duurder. Taganga, of eigenlijk Colombia staat bekend om zijn cocaine en dat is ook echt zo.. Wat in Nederland normaal gesproken in de wc gebeurt (het snuiven), gebeurt hier gewoon naast je..

Oh ja nog een ander verhaal.. De dag na de Ciudad Tour, zou ik samen met Andrea (Duits), Matt (Canada) en Jason (Canada) naar een strand toe. Hun had ik ook al leren kennen in de hostel en waren ook mijn reisgenoten tijdens de Ciudad tour. Deze strand behoort tot de Tayrona National Park, maar de entree is goedkoper en het is minder toeristisch. Die ochtend had ik bij het ontbijt kort even gepraat met een Chileens stel. Blijkbaar vonden ze mij erg aardig en hadden ze bij de receptie wit brood voor mij achter gelaten. Zoals waarschijnlijk de meeste van jullie weten ben ik niet echt een fan van wit brood. Elke x als ik naar boven ging, hoorde ik receptioniste ´Judiii´ roepen. Als teken dat ik het mee moest nemen.. Inmiddels had ik ook al gevraagd of mijn kamergenoot (een Engels meisje, die ik overal waar ik naar toe ga tegenkom) het wilde hebben, antwoord was nee. Aangezien ik die nacht in Tayrona wilde doorbrengen, had ik al best veel spullen mee. Mijn backpack trouwens wel in het hostel achtergelaten.. Op een gegeven moment had ik zoveel water, fruit en andere dingen gekocht, dat ik een reflex het witbrood weggooide in een prullenbak.. Toen bedacht ik me opeens wat verwend ik eigenlijk ben. Ik gooi het zomaar weg terwijl er heel veel mensen op straat leven zonder geld voor eten. Op de terug weg heb ik dus het brood weer uit de prullenbak gevist. En ben ik opzoek gegaan naar een zwerfer. En als je ze nodig hebt, dan kan je ze niet vinden... Aangezien het tijd was om met de eigenaar van de touroperator (hij was zo vriendelijk om ons gratis naar de strand te brengen) de andere op te pikken, heb ik het brood maar meegenomen.. Uiteindelijk was Andrea er, de andere 2 waren te lui.. Eenmaal op het strand aangekomen, heb ik vriendjes gemaakt met een heel mager hondje... Aangezien ik geen zwerfer heb kunnen vinden, heb ik de helft van het brood maar aan het hondje gegeven.. Wat Coco (onze labrador in NL) met een vies gezicht laat staan, at deze het met alle tevredenheid.. Uiteindelijk heb ik de ander helft toch maar weggegooid. Aangezien ik naar Taganga zou gaan en daar geen zwerfers zijn.

Mijn laatste nacht heb ik Santa Marta doorgebracht. Na 5 super weken in Colombia, had ik ook even mijn dipje. Kwam erachter dat ik mijn Carnavals foto´s ben kwijt geraakt en mijn NL simkaart kan ik ook niet meer vinden.. Niet dat ik die gebruik.. Vervolgens ook nog vervelend nieuws vanuit NL (niks heel ernstigs)...

Aangezien gisteren ik geen tijd meer had om mijn reisverslag helemaal af te typen, is dit inmiddels mijn eerste dag in Ecuador.

Inmiddels computer 3 in het zelfde internet café... Gelukkig heeft het deze keer alles bewaard!

Ben nu inmiddels aangekomen in Ottavalo, een stad die bekend staat om zijn markt. Hopelijk kan ik mijzelf inhouden, morgen eerst maar informeren, hoeveel het kost om dingen te verzenden naar NL, aangezien ik niet heel veel ruimte in mijn backpack heb.. Helaas ben ik hier nog weinig backpackers tegengekomen. Hierna ga ik naar de hoofdstad Quito.

Dit was weer mijn reisverslag tot de volgende vanuit Ecuador!