Vast in San Augustin (laatste reisverslag)

Hoi iedereen!

Mijn laatste reisverslag vanuit NL, ben al een week weer terug en gelukkig gaat de zon weer schijnen!

De laatste 2 weken hebben mam en ik heel wat beleefd. Dus een laatste reisverslag kan vooral niet ontbreken!

Vanuit Ecuador (Quito) ben ik terug gereisd naar Bogota! Aangezien een een vliegticket wel heel duur was, heb ik ervoor gekozen om per bus te reizen! Helaas ging er in de periode dat ik wilde vertrekken geen rechtstreekse bus van Quito naar Bogota, dus heb ik mijn oude reisschema van de vorige keer moeten hervatten.

Daardoor kon ik wel makkelijker Otavalo aandoen! De perfecte plaats om veel mooie & goedkope souvenirs te kopen. Vanuit Otavalo ben ik naar Tulcan gegaan. Aan de grens van Tulcan heb ik de kamer gedeeld met een Ecuadoriaanse vrouw van 30. Zij was voor het eerst alleen een paar dagen weg en super nerveus! Daar kon ik mij niks bij voorstellen haha.. De volgende dag zijn we 's ochtends vroeg naar Ipiales gegaan. De grensovergang verliep gelukkig weer voorspoedig. Zij is in Ipiales gebleven voor haar cursus en ik heb bus gepakt naar Bogota!

Vanuit daar begon mijn lange reis van 20 uur. Het verliep verder soepel en ik kwam dan ook mega vroeg aan Bogota. Dus ben direct door gegaan naar het hostel! Waarbij een warm ontvangst van Guillermo op mij stond te wachten!

Vanaf 17.00 zou mama aankomen, helaas was er vertraging in haar vlucht! Dus ze kwam ruim een half uur later aan. Toch altijd spannend of ze wel uit de gate komt, je weet het maar nooit! Maar dat gebeurde en ik was weer herenigd met een familielid. Om het begin van mam's reis maar zo comfortabel te laten verlopen hebben we de taxi gepakt naar het Colombian Dream hostel!

's Avonds zijn we naar persoonlijk één van mijn betere restaurantjes gegaan in het Candelaria gebied. Helaas vond mama dat niet, het leek op een kippenpoot wat dreef in snot. Ik vond mijn eten gelukkig wel lekker :)

De volgende dag hadden we via Guillermo geregeld, dat de broer (en ik kan nog steeds zijn naam niet onthouden) met ons een fietstour ging doen door Bogota. In één woord fantastisch! Wat gaaf om via zo'n tour de stad te verkennen. We zijn op ontzettende mooie plekken geweest, ook een soort studentenwijk met overal vette graffiti en natuurlijk heel veel studenten. Wat een gave wijk en de eerste week in Bogota wist ik totaal niet van het bestaan af.. We werden ook nog gewezen op een goede sushi restaurant, daar zijn we natuurlijk die avond naar toe gegaan.. En de allerlaatste avond van ons reis ook! Super lekker!!

De planning was eigenlijk om die middag gelijk door te gaan naar een andere plek, maar omdat door de broer van Guillermo werd verteld dat we toevallig ook die avond de skyline van Bogota kunnen zien! (Zijn maar op bepaalde dagen & tijden openen) Daarnaast zou er ook nog een feest zijn, waar Guillermo en de broer van Guillermo ook naar toe zouden gaan.. Dus change of plan en nog een extra nacht in Bogota!

De sushi was super heerlijk en de rij was super lang om de skyline te zien, ook één van ons tweeën had geen kopie mee van de paspoort, maar uiteindelijk toch nog gelukt om binnen te kopen en het was idd een fantastisch uitzicht! Het feest viel een beetje tegen, er was namelijk ook een theater stuk, waar we niks van konden zien. Uiteindelijk door gegaan naar een bar om salsa te dansen en dat was harstikke leuk! Er was verder nog een gekke Japanner mee, die niet aan salsa deed..

De volgende dag zijn we op weg gegaan naar de 'Desert of Tatacoa'. Ik had enorm veel foto's gezien van deze plek en wilde er dolgraag naar toe! Toen we daar aankwamen was het ook een stuk warmer dan Bogota, dus de korte broek kon weer uit de backpack..

Het was nog wel een gedoe om accommodatie te vinden.. De buschauffeur werkte namelijk gelijk samen met een mannetje van een accommodatie en hadden als doel om ons daar te krijgen. Meestal ben ik daar niet echt van gecharmeerd.. Aangezien er niet zoveel keus was en de andere accommodatie wel een zwembad had, maar de kamer zelf er niet uitzag, toch maar overstag.. Achteraf was het gelukkig een hele fijne accommodatie met een zwembad!! Dus gelijk de zwembad ingedoken.

Daar werd ik ook gelijk omgedoopt tot Judy, aangezien mijn naam voor Colombianen niet uit te spreken is. Dus in Colombia, heet ik Judy. De eigenaresse had het enorm druk met mijn liefdesleven en vroeg me elke x of een Colombiaan niks voor mij was.. Aangezien ik teveel verhalen heb gehoord, nee dus.. Het was een enorm dikke vrouw, die het liefst de hele dag in een luie stoel zit, chips at en aan het roddelen was.. Maar verder was ze wel aardig hoor.. En we moesten ook enorm om haar lachen..

De volgende dag hebben we enorm gave tour gedaan. Mama en ik allebei achter op de motor, bij wederom 2 broers. Deze broers spraken helaas niet heel duidelijk Spaans. Ze waren vooral veel met elkaar aan 't praten, maar dat mocht de pret niet drukken. De omgeving was super gaaf! Eerst reden we naar het oranje/rode woestijn gebied, met super gave uitzichten! Vervolgens reden we door naar het witte/ grijze gebied, met ook super mooi uitzicht. Midden in was er ook een zwembad, waar we heerlijk hebben gezwommen en lol hebben gehad met lokale Colombianen! Best vroeg in de middag waren we alweer terug in de accommodatie, waar ik aan het begin met mama aan haar Spaans gewerkt, door teksten te vertalen. Een uur later zijn we het zwembad ingedoken, ook wederom met Colombiaans gezelschap! Het werd steeds gezelliger naarmate de alcohol vloeide! Die avond hebben zijn we nog naar centrum van sterrenkunde, om door middel van een telescoop de sterren en planeten van dichtbij te zijn.

Helaas hadden we die dag al gehoord over eventuele stakingen door boeren.. We hadden nooit verwacht dat het zo heftig zou gaan worden.
De ochtend zijn we wederom met motortaxi gebracht naar het dichtstbijzijnde dorpje. Vanuit daar konden we een bus nemen naar Neiba. De tweede auto/bus waar we inzaten was hilarisch. Van die dikke mannetjes en een wat oudere vrouw in 't gips. Die mannen zaten maar te dollen over de stakingen en zeiden dat het misschien wel eens de laatste dag zou kunnen zijn dat ze ons zouden laten passeren. Aangezien ze zo aan 't lachen waren, dachten we dat het wel zou meevallen.

Tot 12.00 waren ze aan 't overleggen en vanaf toen kwamen we ook de een na de andere staking tegen. De reden dat de boeren weer aan het staken zijn is dat een jaar geleden dit ook het geval was en de regering allerlei dingen beloofd heeft, wat ze dus niet nagekomen zijn.. De prijs die ze per liter melk krijgen op dit moment is extreem laag en ze moeten verplicht zaden vanuit Amerika importeren, maar die schijnen niet te passen in de grond (?)... Aangezien er over 4 weken weer verkiezingen zouden worden gehouden, was dit voor hun de ideale moment om weer te gaan staken.

Voor ons een iets minder goed moment, want in de allerlaatste bus/jeep waar we inzaten, waren ze iets serieuzer.. Een eigenaar van een onlangs geopende restaurant in San Augustin en een vrouw die wel redelijk Engels kon, vertelde ons dat het echt de allerlaatste dag zou zijn dat ze ons zouden laten passeren. Voor ons een schok, dat betekende dat we wel eens vast kunnen zouden komen te zitten (zo veel werkwoorden) in San Augustin. Gelukkig was er de planning naar om in ieder geval een paar dagen te verblijven. We hoorden ook al snel in 't dorp, dat de laatste keer dat dit gebeurt is de toeristen gratis dmv helikopter zijn geëvacueerd naar het dichtstbijzijnde vliegveld! Leek ons ook wel gaaf, een helikopter rit! Een Venezolaanse jongen, wonend in Berlijn, hadden we al leren kennen in de 'Dessert of Tatacoa', zat ook nog in San Augustin. Ik had verwacht dat die allang gevlogen was naar het dichtstbijzijnde vliegveld.. Aangezien hij graag heel veel praatte en Spaans zijn moedertaal was, voor ons een ieder geval een goede inlichtingendienst :)

De volgende dag zijn we een tour gaan doen op de paard met een andere groep uit Australie, Engeland en Switzerland. De tour was enorm leuk, ik had gelukkig een snel paard.. Dus met een ander meisje uit Australie, reden we de hele tijd voorop in galop. Ik was af en toe wel bang dat de andere paarden ook in galop zouden gaan, als ze ons zagen.. Dit is ook een paar x gebeurt en natuurlijk sneu voor de minder ervaren rijders, zoals mama en de anderen. Maar mama hield zich goed staande op het paard! Die dag zijn we nog bij de politie geweest om te vragen hoe het zit met de helikopter. Ze bevestigde dat die zou komen, maar ze wisten niet wanneer. Er zou eerst toestemming moeten worden gevraagd..

Aangezien de tour van de eerste dag een succes was, hebben we besloten om de tweede tour via de zelfde organisatie te boeken. Helaas ging deze tour, minder goed zoals gepland. In de ochtend begon het feest al, toen ze ons doodleuk vertelde dat ze een probleem hadden. Het probleem was dat de andere toeristen die zouden meegaan, op het allerlaatste moment hadden afgeblazen. Dit betekende voor ons dat wij 2x zoveel zouden moeten betalen.. Nou echt niet, maar goed uiteindelijk voor gekozen om voor één persoon extra te betalen. Toen we in de jeep zaten, bleek dat er ook geen gids mee was.. Domper nummer 2 en hadden we dus alleen een chauffeur mee.. Die brachten ons naar de verschillende plekken en dan moesten we het zelf maar uitzoeken.. Toen we bij de grootste waterval van Colombia terecht waren gekomen, wilde we graag naar beneden lopen om beter uitzicht te hebben op de waterval.. Die meneer schreeuwde maar steeds peligroso, peligroso! Dit betekent 'gevaarlijk'. We zagen het gevaar niet, het was bijna onmogelijk om naar beneden te vallen en het was ook onmogelijk dat stenen naar beneden zouden kunnen komen. Dus wij een eind naar beneden en super mooie foto's gemaakt. Uiteindelijk van de chauffeur gehoord, dat het gevaarlijk was om dat er een keer een toerist dood is gebeten door een anaconda. Ooooh zeiden wij... Nja gelukkig niks gebeurt.

Toen vroeg de chauffeur waar hij ons naar toe moest brengen voor de lunch. Ik was perplex, 'hoezo, dat zat er toch inbegrepen'. Neeej hoor ook dat zat er niet in. Toen waren mama en ik er wel klaar mee en had ik ons bijna weer terug laten brengen naar het dorp. Maar goed om toch maar de sfeer niet te verpesten, toch de park in geweest en daarna zelf betaald voor het eten. Toen zouden we naar een uitmonding van de rivier gaan.. Onderweg begon de chauffeur ook nog te zeuren, dat hij geld nodig had voor gasoline en toen waren we er heeeelemaal klaar mee. We hadden immers met Jimmy afgesproken dat we het restbedrag aan hem moesten geven.

Dus toen heb ik gezegd, rijd ons maar terug naar San Augustin. Achteraf moesten we daar ook doorheen om weer naar die uitmonding van de zee te gaan.. Hij bleef maar zeuren om zijn geld, dus zodra hij in San Augustin was, zijn we ook de auto uitgesprongen en naar ons hotel gegaan. Toen kwam Jimmy er ook al aan. Dus ook uitgelegd, dat hij een vreselijke tour aan ons had verkocht en dat er vanaf alles ontbrak! Jimmy legde uit dat al zijn tours er zo uitzagen! Aangezien we er niet uitkwamen, zei hij van dan moeten we maar naar de politie. Dat vond ik helemaal prima, dus toen hij zijn verhaal eerst deed, heb ik mijn verhaal gedaan en wat ons allemaal beloofd was en wat we hadden gekregen in het Spaans.. Ik moet zeggen dat de politieman aardig goed was om te bemiddelen. Uiteindelijk hebben we een klein beetje van de prijs afgekregen en waren de gemoederen weer een beetje gesust. Toen heeft de chauffeur ons nog met z'n zoontje naar de uitmonding gebracht. Dat was wel enorm gaaf!
Eenmaal in 't dorp hadden we het restbedrag gegeven en toch had de chauffeur weer het lef om te zeuren over het bedrag.. Mama en ik zijn maar snel weggelopen.

De volgende ochtend zijn we weer heel vroeg naar de politie gegaan, of er al meer nieuws was over de helikopter. Ze wilden ons niks vertellen, behalve dat we morgen maar weer moesten terug komen. Flinke tegenslag dus, want eigenlijk wilde we wel weg.. Die dag zijn we samen met de Venezolaanse jongen en een jongen uit Oostenrijk naar een project/boerderij gegaan en de middag souvenirs gaan shoppen. We hadden ook al via via gehoord dat er eventueel ook nog een reisbureau een bus regelde om via de bergen de weg weer te herpakken naar Popayan (dichtstbijzijnde vliegveld). Aangezien we weer van anderen gehoord hadden dat het één van de gevaarlijkste routes in Colombia is, aangezien er in die omgeving nog guerrilla zit.. Besloten we daar eerst maar mee te wachten.

De volgende dag om toch ons tijd te doden, hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar een ander Nationaal Park gereden, die we blijkbaar nog niet hadden bezocht.. De fietsen waren niet enorm stabiel en ik heb mama nog nooit zwaar hebben gehad op een fiets.

Die avond, zijn we uiteindelijk weer bij hetzelfde Italiaanse restaurant gaan eten. Aangezien er restaurants gewoon dicht gingen, omdat er geen product meer geleverd kunnen worden.. Trouwens aangezien de boeren aan het staken waren, had de regering ook maar besloten dat er geen bier meer verkocht mocht worden (hoe krom) Tijdens het eten viel kwam een eigenaar van hostel naar ons toe, die tevens ook samenwerkte met Jimmy (de eigenaar van het reisbureau waar we mee op tour zijn gegaan) Hij vertelde ons dat hij de volgende dag met de zelfde groep waar we de eerste dag een tour mee hadden gedaan, een bus had geregeld om naar Popayan te rijden. We zaten erg in tweestrijd.. Aan de ene kant hadden we gehoord dat het niet een hele veilige weg was en was het voor ons erg moeilijk om te geloven, dat er op die route geen stakingen zouden zijn.. Aan de andere kant kregen wij totaal geen hoogte van de politie en hadden we het idee dat we ook nog wel onze vluchten zouden kunnen missen.. Als we dan toch met een busje zouden gaan, dan liever in een grote groep, dan met z'n tweeën. We hadden er niet een heel slecht gevoel over, maar ook geen goed geval. We zouden geen Buma's zijn, als we toch nog wat geld van de prijs zouden afdingen.. Dit hebben we uiteindelijk ook gedaan..

Zo gezegd zo gedaan.. Besloten toch maar om mee te gaan..
Voor mijn gevoel is dit toch één van de engste dingen die ik ooit gedaan heb. Je zit toch in een vreemd land, Colombia wel te verstaan en als toerist is het heel moeilijk om de situatie in te schatten. Aan de andere kant wilde ik ook weer heel graag vrij zijn.. Je beseft dan wel even goed wat vrijheid is! Daarom heb ik ook een beeld gekocht in San Augustin. In San Augustin zijn er allemaal van die gekke beelden in natuur parken.
Het beeld staat voor mij in ieder geval voor vrijheid, want ik vind dat we dat Nederland soms niet goed beseffen hoe waardevol vrijheid is...
Om toch nog even een serieuze noot aan dit verhaal toe te voegen..

Verder met mijn verhaal.. De volgende dag zouden we om 06.00 vertrekken en om 05.00 regende het nog pijpenstelen. 's nachts nog een schietgebedje gedaan dat we veilig zouden aankomen in Popayan.. De man van het hostel was zo vriendelijk om ons op te halen.. Kwart over 6 zijn we dan ook vertrokken. Eerst 2 uur door de bergen, gelukkig reed de chauffeur heel rustig en netjes. Vervolgens kwamen wij in het allereerste dorp aan. Het was daarom enorm onrustig en hectisch. Na snel brood te hebben gehaald en naar de wc zijn gegaan, hebben we onze reis weer hervat. Vervolgens na weer 2 uur kwamen we weer in een ander dorp en toen dacht ik nu zitten we midden in de guerrilla.
Gelukkig bleken dat juist militairen te zijn, die er voor de veiligheid waren. Ik vond ze de mega indrukwekkend uitzien, met hun mega geweren! Gelukkig waren we snel het dorp weer uit.. Uiteindelijk zijn we nog heel veel wegwerkzaamheden tegen gekomen. Eén keer moesten we zo lang wachten, dat ik even bang was dat het om een staking zou gaan.. Uiteindelijk naar 6 uur kwamen we veilig aan in Popayan, wat een opluchting om weer VRIJ te zijn!!

De rest van de groep hadden geen goede prijsafspraak gemaakt en die weren nog volop aan het discussiëren over de prijs. Wij hebben heel snel de bus naar Cali gepakt (die weg is wel vrij), vanuit daar waren er meer vliegmogelijkheden. Aangezien we nog maar 4 volle dagen overhadden, hebben mam en ik besloten om naar het noorden van Colombia te vliegen. Hier was ik al geweest, maar waren helaas weinig opties.. De reis verliep verder voorspoedig. Bus in bus uit, vliegveld in, vliegveld uit..

Eerst naar Santa Marta gevlogen, waar ik in het hostel weer een Colombiaans meisje tegenkwam, die er toen ook al zat. Met haar en wat vrienden kon ik nog een keer naar mijn favoriete party place 'Taganga' toe. De volgende 2 dagen hebben we in Minca gezeten. Veel watervallen en een mooie natuur. De laatste 2 dagen in Tayrona. Super mooie stranden, waar ik ook al eerder geweest. Uitgebreid verslag laat ik een beetje hoe het is, aangezien mijn verhaal al enorm lang is. Maar in ieder geval super fijn om zo de twee weken af te sluiten!

Vervolgens was het weer tijd om weer naar Dusseldorf te vliegen. Waarbij Robin ons had opgehaald en daarna gelijk door zijn gegaan naar z'n werk en heerlijk heb gegeten!

Nu in NL wacht vanaf volgende week een nieuwe uitdaging! Ga als interim personeelsplanner de komende periode bij attractiepark Slagharen aan de slag! Heel snel gegaan, maar wel super veel zin in!!

Dit waren mijn avonturen en ik hoop dat jullie het leuk vonden om reisverslag te lezen!